Fakap.

Nigdy nie myślałam, że to powiem, ale słowa mnie zawiodły.
Zawsze miałam je za najlepszych kumpli, wiesz, takich, co będą z Tobą siedzieć do nocy, pić wódkę i odpalać Ci pety, jednego po drugim, klepać po ramieniu i mówić, spoko, zobaczysz, wszystko się ułoży, wszystko będzie dobrze.
Kiedy przestałam pić, podawały mi kawę o 2 w nocy, żeby nie zamykały mi się oczy, ścieliły mi łóżko i spacerowały ze mną w niedzielne, samotne popołudnia.

Kiedy byłam mała, też były, spędzałam z nimi najwięcej czasu, chyba dlatego tak dobrze umiem mówić, umiem mówić najlepiej ze wszystkiego co robię, rozumiesz, bo robię to odkąd pamiętam, trenuję od lat, nieprzerwanie, z tych wszystkich słów dałoby się zbudować równoległy świat, bo tak się da, ja to zrobiłam.

 

Ułatwiały mi codzienność, bo wystarczyło użyć innych, żeby było cacy, dawały poczucie bezpieczeństwa, kreśliły mi moje życie tak, że zapierało mi dech.

 

Cackały się ze mną, jak nikt inny. Pozwalały na krzywe akcje, na chujowe zachowania, na niedotrzymywanie słowa, obietnic i terminów, na ocenianie innych, mówiły, że no wiesz, tak już jest, taka jesteś, nie ma się czego wstydzić, olej to, inni nie są lepsi.

Pozwalały mi kłamać sobie samej, gloryfikowały te kłamstwa, szeptały mi do ucha : odpuść, rób tak dalej, tak jest łatwiej.
Pozwalały mi kłamać innym.

 

Dzisiaj już sama nie wiem, na ile im wierzyłam, a na ile chciałam wierzyć, że te piękne rzeczy są prawdą, a nie moją wolą i wyobrażeniem, które jednak na spółkę nie dają mocy stworzenia.

 

I co teraz, myślisz sobie, kiedy to czytasz, bo ja też tak myślę.

I myślę, że nie wiem, ale wiem, że muszę ich używać inaczej, bo bujdy o tworzeniu sobie świata takim, jakim go chcesz, to głupota i naiwność, bo świat jest, jaki jest i kropka, tutaj nikt Ci nie daje prawa do pisania czegoś po tej kropce, to jest, kurwa, dokument zablokowany do edycji.

 

Słowa były zawsze najmojsze, na nich najlepiej się znam, więc to chyba jest tak, że to JA je zawiodłam, bo źle ich używałam.

Mea culpa.

zdjęcie: via TheClasyIssue